- اولین مدل آزمایشی مولتی روتور بر می گردد
به سال ۱۹۰۷ که دو برادر فرانسوی به نام های Jacques and Louis Breguet
در پروژه ای یک کوادکوپتر را ساخته و آن را مورد آزمایش قرار داده اند .
هرچند این پروژه شکست خورد و آن ها نتوانستند
پرنده را در آسمان ثابت نگاه دارند
اما مهم موفقیت آن ها در طراحی و شروع این قضیه بود . - در سال ۱۹۲۰ یک مهندس فرانسوی دیگر به نام Etienne Oehmichen
اولین بالگرد چهارپره را اختراع نمود و مسافت ۳۶۰ متر را با کوادکوپتر خود پرواز کرد
و در همان سال او توانست با کوادکوپتر خود مسافت ۱ کیلومتر را در مدت ۷ دقیقه
و چهل ثانیه پرواز کند . - در سال ۱۹۲۲ دکتر eorge de Btheza موفق به طراحی و تست چند کوادکوپتر شد .
- در سال ۱۹۵۶ نیز مدل پروازی دیگری توسط
Convertewings مورد آزمایش قرار گرفت و
در سال ۱۹۵۸ نیز مدل Curtis-Wright VZ-7 توسط کمپانی Curtis- Wright
طراحی شد .
بررسی تاریخ
جالب است که با بررسی تاریخ متوجه می شویم
این محصول و این زمینه دارای تاریخچه بلند و بالایی است
و محصول یکی دو روز آزمایش سطحی و زودگذر نبوده است .
سالیان سال تحقیق و بررسی بر روی نمونه های طراحی شده
و آزمایشگاهی کمک کرده تا امروز نتیجه نهایی بسیار شگفت انگیز و قابل قبول باشد .
در اواخر سال ۲۰۰۰ میلادی پیشرفت در الکترونیک
باعث ساخت کنترلرهای سبک پرواز ارزان ، شتاب سنج (IMU) ،
سیستم موقعیت یابی جهانی و دوربین ها شد .
این باعث شد که پیکربندی کوادکوپتر برای وسایل نقلیه کوچک هواپیماهای بدون سرنشین
محبوب شود و این دستگاه ها به سرعت فراگیر شوند .
طبقه بندی کوادروتور ها
کوادکوپتر ها در دسته بندی های مختلفی به مردم دنیا شناسانده شده اند
که می توان به چند مورد از معروف ترین آن ها اشاره کرد .
کوادکوپتر ها از نظر سایز و ابعاد به نانوکوادکوپتر ها ،
مینی کوادکوپتر ها و کوادکوپتر ها طبقه بندی می شوند .
نانوکوادکوپتر
نانوکوادکوپتر ها دارای ابعاد و سایز نسبتا کوچکی هستند
که معمولا در یک کف دست قرار می گیرند و بسیار کم صدا هستند
و برای پرواز در محیط های داخلی مورد استفاده قرار میگیرند .
مدل های بسیار محدودی از این سری دارای دوربین هستند .
مینی کوادکوپتر
بعد از این گروه مینی کوادکوپتر ها دارای سایز بزرگ تری هستند
مثلا به طور میانگین ۱۵×۱۵ سانتی متر ابعاد دارند
و می توانند مجهز به یک دوربین نیز باشند .
کوادکوپترها
بعد از این گروه دیگر کوادکوپتر ها دارای سایز های استاندارد هستند
که حداقل از ۳۰×۳۰ سانتی متر شروع میشوند به بالا .
استفاده از Drone ها در محیط های مختلفی امکان پذیر است
اما باید به شرایط فیزیکی و محیطی نیز دقت کنید .
طبقه بندی دیگر
یکی دیگر از طبقه بندی های مهم این محصولات دسته بندی
به سه گروهی هابی ، نیمه حرفه ای و حرفه ای است .
معمولا مدل های بسیار زیادی طراحی و تولید می شوند
که دارای آپشن ها و قابلیت ها و کیفیت دوربین متوسطی
برای مصارف شخصی و تفریحی سرگرمی هستند .
دسته ی بعدی از آنجایی که دارای چند ویژگی تخصصی است
در رده ی نیمه حرفه ای جای میگرد و دسته آخر
نیز به دلیل دارا بودن ویژگی هایی من جمله GPS ،
قابلیت بازگشت به خانه دقیق ، دوربین های بسیار باکیفیت ،
برد رادیویی طولانی ، مدت زمان پروازی قابل قبول حدود ۳۰ دقیقه
و بالاتر در رده ی کوادکوپتر های تخصصی و یا هلی شات جای می گیرند .